Berberis thunbergii 'Atropurpurea Nana' Wysoki krzew lub małe drzewko o wys. do 8 m i dość szerokiej koronie. Najczęściej posiada pokrój drzewka o kilku pniach , ale można wyprowadzić go na drzewko z jednym , głównym pniem , odpowiednio formując. Liście tego gatunku są dość duże , sercowatego kształtu i pojawiają się późną wiosną. Krótko przed liśćmi na gałęziach , starszych konarach , a nawet na grubych pniach pojawiają się bardzo dekoracyjne , motylkowate i bardzo liczne kwiaty o ładnym różowo-fioletowym kolorze. Główny okres kwitnienia przypada na początek V , a zjawisko pojawiania się pęków kwiatów na grubych pniach nazywa się kauliflorią. Niestety przy bardzo mroźnych zimach i spadkach temperatury poniżej – 20°C pąki kwiatowe , zawiązujące się w poprzednim roku marzną i krzew ten nie kwitnie. Te bardzo atrakcyjne kwiaty są miododajne. Z kwiatów powstają płaskie krótkie strąki. Judaszowiec ma przeciętne wymagania glebowe i dobrze rośnie na glebach próchnicznych , umiarkowanie wilgotnych , ale nie mokrych . Podłoże powinno być przepuszczalne. Jest drzewkiem , które wymaga zasadowego odczynu gleby i stanowiska słonecznego , ale zacisznego , osłoniętego od mroźnych wiatrów. Judaszowiec może być sadzony w zachodniej części kraju , gdyż tylko tam znosi mroźne zimy. Młode egzemplarze powinny być okrywane. Pomimo tego , jednak warto judaszowca kanadyjskiego wprowadzać do większych ogrodów , parków , a nawet zieleni w mieście , gdyż jest jednym z najbardziej odpornych gatunków tego rodzaju. W Ogrodzie Botanicznym w Poznaniu rosną okazałe egzemplarze , a zdjęcia obok są tam zrobione. Judaszowiec kanadyjski w naturze rośnie w północnej i środkowej części Ameryki Północnej.
