Franklinia alatamaha

Krzew lub małe kilkupniowe drzewko o bardzo ciekawej morfologii i historii. Krzew ten dorasta w naszych warunkach klimatycznych do 5 – 8 m z dość luźnym pokrojem. Liście są ciemnozielone, odwrotnie jajowate, wydłużone i całobrzegie. Jesienią przebarwiają się na piękne bordowe i czerwone barwy. Krzew franklinii kwitnie bardzo późno od IX – X, a często aż do mrozów. Kwiaty są duże do 8 cm średnicy, białe z pomarańczowym wnętrzem (pręciki i słupek). Bardzo ciekawie prezentują się kwiaty na tle już przebarwiających się liści. Krzew wymaga żyznych gleb, lekko kwaśnych i umiarkowanie wilgotnych na stanowisku słonecznym lub w półcieniu. Miejsce sadzenia powinno być osłonięte od mroźnych wiatrów. Krzew w naturze został odkryty w roku 1765 roku nad rzeką Alatamaha w stanie Georgia, gdzie odnaleziono jej ostatnie stanowisko, zebrano nasiona i rozmnożono najpierw w Filadelfii, a następnie rozesłano do różnych ogrodów na świecie. Dzięki temu uratowano ją, gdyż obecnie na naturalnym stanowisku wymarła. Unikatowy kolekcjonerski gatunek dla koneserów. Na mróz nie do końca odporna, ale warta sadzenia, okrywania w młodości, gdyż starsze egzemplarze rosną i kwitną nawet we wschodniej części kraju. Gatunek odkryty przez botaników Johna i Wiliama Bartrama podczas ekspedycji w X.1765 roku i nazwana na część Beniamina Franklina.