Dalekowschodni gatunek jodły osiągający w swej ojczyźnie znaczne rozmiary do 30 – 40 m wys. U nas zapewne mniejszy do 20 m. Korona w młodości regularna, szerokostożkowa. Gałęzie dość grube ustawione poziomo lub lekko skierowane do góry. Igły ciemnozielone, z dwoma srebrzystobiałymi paskami od spodu. Są ostro zakończone i kłujące o dług. 2,5 – 3,5 cm. Pączki dość duże, pokryte żywicą. Posiada bardzo dekoracyjne, w stanie niedojrzałości purpurowo – fioletowe szyszki skierowane do góry o wys. 7 – 10 cm. Gatunek ten w porównaniu do innych jodeł ma nieduże wymagania siedliskowe. Jest odporny na suche i zanieczyszczone powietrze. Jest to jedna z najpiękniejszych wśród tego rodzaju. Rośnie dość szybko. W naturze występuje na małym obszarze w Japonii (Góry Nikko). Do handlu wprowadzona w 1859 roku w Leidzie w Holandii przez Philippa Franza von Siebolda. Rzadko spotykany gatunek warty częstszego stosowania w nasadzeniach, także miejskich. Jodła ta na mróz jest odporna.
© by Andrzej Kujawa 2021
